Κιόσκι!

Οι φωτεινές αχτίδες του ήλιου αγγίζουν  τα μαλλιά, το δέρμα, τα χείλη των αγγέλων που ξεδιψούν με μερικά  φιλιά.. Ένας ατέρμονος κύκλος πάθους. Μια αμοιβαία αλληλοδιαδοχή συναισθημάτων οργής και αγάπης.

Μονάχα λίγα λεπτά που ο χρόνος σταμάτησε. Και σώπασε.. Και σώπασαν.. Ένιωσαν.. Βίωσαν.. Χάθηκαν.. Μέχρι την επόμενη φόρα. Κάθε φόρα. Στερνή φορά; Και δάκρυσαν. Και έπαιξαν και κέρδισαν. Έχασαν.. Τους εαυτούς τους.

Η ατμόσφαιρα αποπνικτική, πόσο γήινο μπορεί να είναι;.. Ένα άγγιγμα και νιώθω πάλι ολόκληρη. Πάλι ότι είμαι εγώ. Ο φόβος της καρδιάς πεθαίνει. Όταν φεύγεις όλα σκοτεινιάζουν. Γιατί πρέπει πάντα να φεύγεις; Nα  φεύγω.. Αγάπα με χωρίς όρους.. Συγχώρεσε κάθε αδυναμία μου.. Ζωγράφισε την ψυχή μου.. Βάλε χρώμα στη ζωή μου.. Πεθαίνω.